Jimmy Burns (US) |
club: Missy Sippy artist: Jimmy Burns |
© Rootsville 2017 |
review & photo: Freddie |
|
We zijn al begin maart en de 'Hageland Blues & Roots Night' (het vroegere Meensel Blues) is achter de kiezen dus kunnen we stellen dat het blues-seizoen nu vrijwel volledig op gang is getrapt en we ons zo kunnen gaan opmaken voor de festivals. Met ook de op volle toeren draaiende clubconcerten komt er dus een drukke periode aan.
photo Jimmy Burns © Rootsville In de 'Missy Sippy' te Gent krijgen ze zowaar een legende op bezoek. Jimmy Burns werd geboren in Dublin (een stadje in Mississippi) maar al vlug verhuisde hij met zijn familie richting Chicago. Als je geboren (1943) wordt in de Mississippi Delta kom je dan ook weer vrij vlug in aanraking met de blues en is Het is ondertussen al bijna twee jaar geleden dat we deze Jimmy Burns nog aan het werk zagen en dat was op Duvel Blues 2015 toen nog met aan zijn zijde Luca Giordana en Quique Gomez. Nu is er een Frans trio dat hem zal bijstaan met op de eerste plaats Fabrice Bessouat, drummer en organisator van de concerten met Jimmy Burns en andere Amerikaanse muzikanten. Daarnaast is er guitarslinger Xavier Pillac en bassist Antoine Escalier. Beide laatsten spelen respectievelijk bij de groepen 'Pillac' en 'Soul Shot' en hebben er in hun land een statement van gemaakt om Amerikaanse artiesten op een uitstekende wijze te willen begeleiden. Wanneer we tijdens de soundcheck Jimmy Burns zien zitten moeten we vaststellen dat dit de meest rustgevende persoon is die er vanavond in de 'Missy Sippy' aanwezig is. De 'doormen' Guy en Tim proberen alles in goede wegen te laten leiden en 'Missy Marie'...tja die heeft een smile van hier tot aan de echte Mississippi want het is nu al met zekerheid weeral een 'full house' vanavond. Zelfs de vanuit Parijs overgekomen fans konden er echt niet meer bij :-(. Jimmy Burns dat is 'Chicago Blues' als vanouds en dus kunnen we stellen van there's a whole lotta shuffle goin' on en met 'Shake It Up' omhullen ze de sfeer hier in eentje van ongedwongen bluesfun. Na nummers als 'Feels Like Rain' en 'Miss Annie Lou' krijgen we bij 'My Heart is Hanging Heavy' een mooie conversatie tussen de Gibson's van Jimmy Burns en Xavier Pillac en verschijnt er een gemoedelijke smile bij onze gastvedette. Tijd ook om het laatste nummer van de eerste set op ons los te laten en onder het rifje van Elmore James zijn 'Moneymaker' Tijdens de pauze heeft 'doorman' Guy zijn handen vol met het te moeten uitleggen aan de talrijke geïnteresseerden dat er met de beste wil van de wereld geen plaatsje meer vrij is in de 'Missy Sippy'...zelfs niet achter de toog. Insiders weten het nu al wel dat op tijd komen hier de boodschap is en dat hebben er al veel begrepen want 90 minuten voor het concert waren er al tamelijk wat zitjes ingenomen. Rumors doen de ronde dat het pand hier naast zou worden aangekocht om nog meer fans de clubconcerten te kunnen laten bijwonen maar...'t is maar een grapje. Voor 'set 2' openen Jimmy Burns en zijn 'Burnin' Flames' met 'I Can't Stand The Rain' en vanaf dit moment wordt het een beetje freewheelen doorheen de geschiedenis met een mix van diverse nummers en stijlen met zo ook een zijsprongetje richting 'rhyhtm 'n blues' en soulfunk. Zo verschijnt Ray Charles met zijn 'Hit The Road Jack' ten tonele en als soulliefhebber kan Jimmy Burns niet weerstaan aan die andere JB met 'Woman'. Op 'Leavin' Her Walking' krijgen we nog meer 'soul jiving' en laat bassist Antoine laat horen dat hij daar niet zo maar staat. Vanaf dit Ook van 'Ben E King' zijn wereldhit 'Stand By Me' krijgen we zo een 'long version' te horen en met heel veel plezier in wat we zien en horen komt er daarbij nog een meer dan gewaardeerde sing-a-long. Aanstekelijk mooi zullen velen denken maar hier in de 'Missy Sippy' is deze gemoedelijke sfeer in feite de normaalste zaak van de wereld want Ghent is sinds het ontstaan van deze club het epicentrum in ons land voor 'de' blues en Jimmy Burns, he was ready, willing and able. We deinen verder de nacht in met Jimmy Burns en zijn aanstekelijke en ongedwongen manier van spelen en beleven hier nog een uitstekend nachtje Chicago Blues vooraleer er ons de 'long way home' wacht en zo moet ik toch misschien Tiny Legs Tim zijn raad gaan opvolgen en immigreren naar deze bluestown al zal het wel moeilijk worden om na de beleefde commotie in het stadsbestuur van Termont nog een reisvisum vast te kunnen krijgen. Heugelijk nieuws kwam ook van Marie Follebout die met volledige genoegdoening kwam aankondigen dat er nog enkele super-concerten worden toegevoegd aan het toch al prachtige programma van deze juke-joint. Namen als Little Jimmy Reed, de R&B sensatie Si Cranstoun en de rootsrockers, Walter Broes & The Mercenaries en Jake La Botz Band zullen hier ook zonder fout het bordje 'Sold Out' aan de deur komen te hangen. Dus de boodschap is, tickets bestellen!!! En ja bijna vergeten...Dani van 'Good Time Booking' was hier ook ;-). Say What? Volle Bak!!!
And I Heard It Trough The Grapevine... Voor het 10-jarig lustrum van Guy Verlinde & The Mighty Gators staat er in 2018 van alles te gebeuren dus 'keep posted'!
larger and more pics on
|
het aantreden in een kerkkoor op jeugdige leeftijd ook een certitude. Hij leerde al vlug op een 12-strings gitaar spelen en zijn favoriete 'bluesman' was niemand minder dan 'Lightning Hopkins'. Zijn blues carrière begon uiteindelijk wat later want eerst verdiepte hij zich in de 'Doo-Wop' en Northern Soul. Zijn inleving voor de blues gebeurde in de Chicago blues-clubs einde jaren 90-tig en dus zal deze Jimmy Burns zich hier vanavond als een vis en het water voelen. 
De 'Jimmy' had vanavond mijn 'barkrukske' in beslag genomen dus moest ik om mij 'knoken' een beetje te sparen maar plaats nemen op de eerste rij. Wie ook steeds weer present tekenen zijn de twee vaste Missy Sippy iconen, Bessie Smith en Fats Waller...
krijgen we het outswingende 'It Ain't Right' en dit is het ook niet want iedereen hier vanavond heeft er plezier in. De daarop volgende merchandise liep eventjes fout want ze waren de CD's vergeten dus moest Antoine er naar op zoek. 'No Problemo' dachten Guy en Tim en ze maakten van de nood een deugd om hun nieuwste 'pareltjes' aan de man te brengen, zoiets van een melodium how how how! Trouwens beiden ook te verkrijgen op 'vinyl' voor de echte liefhebbers.
moment worden de muziekliefhebbers richting 70-tiger jaren gekatapulteerd want alle volgende nummers lijken wel de 'LP versions' van de te spelen nummers, je weet wel zo van '1' nummer op '1' kant op een vinyl 33-toeren schijf. Geen obstakel want iedereen heeft het hier best naar zijn zin bij deze aanstekelijke shuffles. 
